هرس

هرس رو خوندم. وقتی کتاب اول نویسنده ای،پاییز فصل آخر سال باشد توقعات بالا میره.فضای کاملا متفاوت از کتاب اول.اولش کمی ناامید شدم اما از صفحه 60 به بعد افتاد رو غلتک. داستان گره هایی داره که فصل به فصل باز میشه بجز مسائل جنگ و فقدانهای خانواده های جنگ زده،فرهنگ نابود نشدنی پسر پرستی و وضعیت نامعلوم بارداریهای پی درپی برای داشتن فرزند پسر مضمون اصلی داستانه. به یکبار خوندنش قطعا میرزه. کتاب روانه. بجز اول داستان در ادامه خواننده رو به دنبال خودش میکشه بعد از پایان کتاب ناخوداگاه یاد رمان بلندی بنام بگشای لب نوشته شهره وکیلی افتادم و خوندنش رو توصیه میکنم. فاجعه ای که بدنبال این سنت ناپسند پسر دوستی و انتظار برای تولد فرزند پسر به بار میاره